De caným... zulamda sus pus olmuþ sözlerim avazým kesik yüreðim yenik özüm sözüme küsmüþ bir el aman sensizlik bir yaman sessizlik çatlatýyor usumu... gör ki bitmez bu susku!...
De caným... karý dinmez mi daðýnýn? ellerim titrek gözlerim yitik düþüm döþüme küsmüþ dolu vurmuþ göðümü... hâl ki ezelden esrik!...
De caným... Ay sýrtýný dönmüþ geceme her yaným har-ý keder bir iflahý yok zindan bir çekilmez zul göðün gözüme küsmüþ cýlýz bir yýldýzadýr mededim... buralar zifir buralar katran... bil ki yok bu sancýda aman!
De caným... firarý olamadým bu sevdanýn içerim zehir düþlerim zýkkým adýn dilime küsmüþ ýrak düþmüþüm göðsünden... yine de gölgene pervane yine de yolunda avare... de ki beni bilmeze vuruldum ne çare!
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Roza Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.