Gözleri aðlamaklý baktý çocuk, Omuzlarýnda yaþýndan büyük yük. Minik elleri ayazdan kýzarmýþ,üþümüþ... Bir yaný büyük, Bir yaný anne kucaðýna hasret çocuk.
Elinde mendil gözünün yaþýný silemez olmuþ, Akýtmýþ içine acýlarý, Yoksulluðu damla damla. Her damlasý ruhunu acýtmýþ, Kader demiþ boyun bükmüþ çocuk.
Kimi zaman tok ama çoðu geceler aç yatarmýþ. Tek hayâli ise ana kucaðýymýþ. Sevilmek,okþanmak öpülüp koklanmakmýþ.
Bayram onun neyine? Çocuk yýrtýk kundurasý,yamalý elbisesiyle, Çaresiz gözlerle bakmýþ sokaktan geçenlere, Bir damla daha süzülmüþ gözlerinden, Pembemsi yanaklarýna.
Bir köþeye büzüþmüþ serçe misali, Minik yüreciði soðuða dayanmaz olmuþ, Olduðu yerde kanatlanýp uçmuþ minik serçe, Bayram onun neyine? Kaç bayram geçmiþ,kimse onu farketmemiþ. Çocuk ana özlemiyle gözlerini yummuþ. Dili susmuþ, Yüreði "anne!" diye konuþmuþ.
( *Çevremize karþý duyarlý olalým,sokak çocuklarýna bir tekme de biz atmayalým!*) Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşe_rose Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.