kopmuþuz sel misâl horasan ilinden
ala tav toprakta gül bitirmiþiz
þeydâ demiþler göðce hisar bendine
görünmez gayrý asya’nýn ruhu
suda döverleridi hýrkayý postu
tesbihinde toprak kabul etmez kokusu
kalktý dedeler otaðlardan
alacalý lâleler gibi gözleri
gönül harmanýnda tavaf deyi
göçe ve aþka
eðreklerde oynaþýrýdý bebeler
kocalar ataþ baþýnda dertli
haným kadýnlar ýstarlar önünde
al ak kilimler çekmekte idiler