Kulaðýma bir ses geliyor. Seviniyorum Ruhum þenleniyor, Düþünüyorum ben her zaman Allahý... Ýnsanlardan duymak istiyorum Allah sesini...
Yolda giderken yemeðe otururken Allah diyorum. Ve sonra kulugýma biri fýsýldadý... Bahçedeki güller açýyordu. Karþýmdaki insanlar neþleniyordu, Ýnsanlardan duymak istiydrum Allah sesini...
Mutluluktan ruhum titriyordu, O günden sonra Efendimiz (S.A.V) diyordum. Ve sonra Aþk gibi parlýyordum insanlara, Yada güneþ gibi doðuyordum insanlara, Ýnsalardan duymak istiyorum Allah sesini....
AHMET YAVAÞCA.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet efe yavaşca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.