Oy daðlar, daðlar. Yürüdükçe uzadý yollar. Bu hasret yüreðimi daðlar, Anam her gece, her gece gizli gizli aðlar.
Babam þimdi nerdesin? Dönüþü olmayan yerdesin. Özlemimde hasretimdesin. Artýk hayal oldun ama kalbimdesin.
Bir doðum günümün ertesinde, Ölüm haberin bana geldiðinde, Kala kaldým öyle hissizce. Býraktýn gittin bizi öksüzce.
Ah babam, seni ne çok özledim. Hep hatýrýmda bana gülen gözlerin. Her sabah bana ’Yurrr’ (Nur) diye sesleniþin, Sonrada beni kollarýna alýp seviþin.
Hani hatýrlar mýsýn? Seninle kovalamaca oynardýk kýrlarda. Sen kaçar ben de seni kovalardým, Ama her seferinde yakalayamazdým...
Ah babacým! Gel de gör bir bak yokluðun beni neyledi. Kolu kanadý kýrýk, bir kuþ gibi eyledi. Annem son zamanlarda adýmý sayýkladýðýný söyledi. Yüce Yaratana karþý gelinmez, kaderimiz böyleydi.
Babam dün doðum günümdü. Ondört yýl önce aldým en büyük hediyeyi ben. Getirdiler bir tabut, içinde sen! Bir türlü inanmak istemiyordum ben.
Bugün se senin ölüm yýldönümün. Ýçimde þahlandý hüznüm. Dilimde dua mezarýna yürüdüm. Sanki bana gülümsüyor yüzün.
Ey Rabbim. Sana açtým ellerimi, Dindir bu yangýnlarýmý, hasretlerimi. Sen her þeyin en iyisini bilensin, Hakkýmýzda hayýrlýsýný eyleyensin. Mekânýný Cennet Eyle Babamýn Rabbim.
23–02–2009 Nur UYGUN Sosyal Medyada Paylaşın:
Nur UYGUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.