UNUTULMAK!

Sen unutulmak nasýl bir þey bilir misin?
Önce sesin deðiþir,
Bakýþlarýn derinleþir.
Yüzüne bulut gibi, hüzün çöküverir.

Sanki dostmuþ gibi;
Duygular okyanusunda
Yalnýzlýða sarýlýrsýn…
Puslu bir karanlýk aðýrlar seni; loþ bir odada
Çaresiz ellerin boþluðu sarar
Duvarlardan merhamet dilenirsin
Nemli rüyalar uykularýna hâkimdir…
Çiçeklerin renginde gizlidir;
Seni aðlatan hatýralarýn güzelliði…
Anlatamadýðýn kelimelerle
Sözler denizine açýlýrsýn.

Elinde bir tek hayali kalmýþtýr;
Seni unutup ta giden sevgilinin…
Zalim bir duruþu vardýr.
Geçipte tam karþýna oturur
Anýlarýndan hesap sorar
Piþmanlýðýný yüzüne vurur, acýmadan.

Kalbine gece çöktüðünden beri de
Daðlar karanlýktýr artýk.
Gönül çölüne kum fýrtýnalarý uðramýþtýr.
Rüzgarlarýn ahenginde bulursun kendini
Susmak sende adet halini almýþtýr.
Ve yýllar geçip giderken
Ardýnda býraktýðýn tek þey;
Unutulmanýn bedeli,
Suskunluktur…
14.11.04


Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: