Eriþilmez zorluða onca göðüs gererek
Ömrümde safa bulup ömrün diledim Hak’tan
Varlýðýna göç edip aþk payýmý dererek
Köreltip gam kederi , sevgi çaldým ýraktan
Bir an’ý asra deðer zaman mesken tutunca
Talebim þükrümeydi , yâr nimetim ezelden
Yürek gözüm uykuyu dimâðýmdan atýnca
Dilime düþen duâ , olsun dedim tez elden
Sed önüme koysalar yollar olsada diken
Kadrin nazar eyleyip asla vazgeçmem senden
Hicrân güzergâhýnýn sýrrýna ermiþ iken
Sensizlik düþüncesi ruhla çýkar bu tenden
Nutku tutuk kaç gece seherde bekleþirken
Ýtiraf ýþýðýnda kör , þaþý baktým tan’a
Saymadým kaç baþlangýç yarýna ekleþirken
Ümitle ’uyan’ dedim hüznümdeki yatana
Ufkuma doðan güneþ meylederken özüme
Hayalini kazýdý, hasretin cana deðdi
Sustu sevda týlsýmý, sabýr düþtü sözüme
Tebessüm iç çekerek sessizce boyun eðdi
Muhabbetin her sabah deminde verirken hâr;
Bir sükûnet sýnavý hâzla sindirir derin
Özlem garkýnda sýzlar ,düþlerim öyle naçar
Geliþine sarýlsam, baðrýma düþse serin .
Nezahat YILDIZ KAYA