Ömrün Çarpımı

Ýkiyle çarptým ömrümü
Ve ele geçirdim ölümü.
Çýkarttým mezardan leþimi.
Kerpetenle söktüm sözcükleri
Ve okudum geçmiþteki kendimi.

Bir kitap sundum geceye
Ve derken yaðmur yaðdý
Düþen yaðmur Damlalýsýnýn
Tek bir sözcüðün üzerine oturuþunu gördüm.
Ýzledim onu, bilardo topu gibi yuvarlanýrken.

Nereye düþtü?
Binlerce sözcükten hangisini öptü?
Bunu yalnýzca gözlerim gördü.
Bir kadýn eli gibi uzattý ellerini sözcük,
Tümüyle býraktý kendini,
Harfleri bile,
Bir mürekkebin daðýlýþý gibi
Daðýttý kendini
Ve diðer tüm sözcükleri..

Sözcükleri toparlamak için
Yeniden ömrümü ikiyle çarpmalýydým.
Tam çarpmaya niyetlenmiþken
Bir beþik sallandý
Yeni bir sesleniþin çýðlýðý ile çaðýrdý beni
Ve yürüdüm yanýna
Ve bir öpücük kondurdum
Beþikte aðlayan
Küçük adamýn alnýna.

Dönüp ardýma baktýmda
Yaþým henüz hayatýn sehpasýnda.

Ömür iþte böyle
Çalýyor düþlerimizi bir gecede
Ve iþte mezar hýrsýzý
Her yalnýzlýðýmda gelip
Bana çarpýmý öðretiyor.

Bir arý kovanýna toplanan tüm sözcükleri
Düþüncelerimizden soyutlayýp
Sunuyor mezarda uyuyan beynimize.
Karanlýðý ve korkaklýðý öðretiyor
Belki de sonsuz yaþamýn sahnesine
Usulca alýþtýrýyor
Bizleri..

Sen kýblesini arayan!
Sen orta yaþlý olgun kadýn
Sen içimde diz çöken adalet!
Bir kez olsun
Ýkiyle çarpýn ömrünüzü ve
Anlatýn bana
Kitapsýz sözcüklerinizin
Erdemini...

Sosyal Medyada Paylaşın: