MELANKOLİ

Günlerden bir gün iþte
Gece baþlarken bu þehirde
Çýðlýk çýðlýða martýlar
Yalnýzlýk kol geziyor evlerde.

Þubatýn ayaz karanlýðýnda
Ruhum üþür ellerimle birlikte
Sen ve ben
’’biz’’ olamazken
çýð gibi büyür
yalnýzlýðým...

Aðýr sancýlar taþýyorken
Ruhumun kýyýlarý
Kuþkunun ilmeðinden
Geçiremezken umudu
Yaðmur bulutu gözler
Tadabilir mi uykuyu ...?

Ahhh.....vefa !
Hangi çýlgýn rüzgârlar
Nerelere savurdu seni....?
Yerlerde sürünen
Sarý yapraklar gibisin
N e r e l e r d e s i n......?

21 /02 /2012
ÝSTANBUL







Sosyal Medyada Paylaşın: