-I-
Yalnýzca uykuda rüyâ görmez insanlar
Ayakta uyutulup
Uyanýk olduðunu sanan, uyur uyanýk
Ne çok uyurgezer insan var!
Gözünüzün önünde dünya
Durmadan çalýþan yoksul
Ýþçi, köylü, üreticinin emeði
Krallar sofrasýnda ekselans yemeði!
-II-
Tanrýnýn gözüyle semadan
Baktým dünyaya þöyle bir an:
-Arasýnda insanlarýn bencil, çýkarcý, hýrsýz
Yalancý, dolancý, eþkiya, utanmaz arsýz!
Bilseydim böyle olacaðýnýzý
Nebatatla hayvanat yetsin derdim
Kafatasýna akýl katýp
Akýllý tek insan, Adem’i yaratmazdým!
-III-
Ýnsan döndü aynasýna:
-Ya ben bilseydim
Yaþamak için çalýþacaðýmý aralýksýz
Gelir miydim hiç böylesi bir dünyaya?!
Sonra kalkýp, baktým ki birileri;
Verdiðin akýl ile seçtiðim,
En çok güvenip, oyumu verdiðim vekil
Milletin meclisinde, parlamentoda hýrsýz!
Bir de kalkýp üstelik
Tekke, zaviye, dergâh, medrese kurduracaksýn
Beþ yaþýnda bebeye öðretmek için kitabýný
Beþ sað, beþ de sol eline, on sopa vurduracaksýn !
El açtýrýp göðe, secdeyle yalvartýp yakartýp
Günde beþ vakit namaz kýldýracaksýn;
Kýlmayanýn boynunu kýracaksýn teber ile
Cömertlik, cimrilik, doðruluk, dürüstlük hangimizde?!
-IV-
Tanrý döndü kuluna:
-Aynayý býrak, dön de bak hele dünyana
Bir cennetin uðrunaysa bunca çektiðin çile
Yazýk deðil mi dünyanda çayýr çimen onca güle!
Hiç mi hiç utanmadan sýkýlmadan
Niçin bana kahrediyorsun
Yarat dünyada cennetini elin ile
Ne dilersen, benden deðil kendinden dile!
Þöyle bir bak dünyanýn aynýna
Bunca güzel çiçekler, güzellikler, böcekler
Bir kez olsun þükrettin mi nimetine
Dünyanýn kýymetini bilmeyenin, cennette iþi ne?
Yetmediyse bunca verdiðim akýl
Gel cennetime gir, sokul
Bir tek elma yüzünden yasaklý
Þehvetin yýlanýna sokuldun, bir daha sokul!
Ýstersen git ateþine cehennemin, dibine çakýl
Artýk uyan; sonu geldi rüyânýn
Ýster kýymetini bilin dünyanýn, ister güneþime gelin
Çekin kýyameti ellerinizle, külliyen yanýn!
Þaban AKTAÞ
15.03.2000
Resim: Adem ile Havva Tablosu