adlandýramadým kendimi adlandýramadýðým gibi gözlerini üzerimdeki kendi öyküsüne yabancý bir yaðmurdum adýn göç haritam anlamsýz adsýz bunu biliyorum hem de nasýl görkemli ama ýssýz ben kendini sende arayan göç tutkunu güzelliði bir kez gördüydüm öpüþlerinin kokusunda ömrüm þaha kalkmýþ dejavu sanki hayatý anlamaktýn kirpikli bir akþamýn dizlerinde uyurken kalbim kirliyken evlerin dýþý usul usul kanamaktýn evlere bakýp temizlerdik hayallerimizi çok çok pembe pancurlarýmýz olmayacaktý itirafýma güldüðün gibi biriktiremediðimi pancur parasýný güldüðün gibi sözlerim baþka diyar ben bu deðil ben hep o oysa rüzgarýmdýn herþeyimde rüzgarýmdýn heryerimde rüzgarýmdýn her anýmda bense yarýna cahil rüzgar gülü döndürürdü baþýmý esiþin þöyle bir parmaklarýmýz çok masum dolaþýrdý birbirine birbirine esir
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.