insanlar değildir aşkı anlatan bir insana şehirlerdir aslında sana sevmeyi öğreten

sessiz bir þehrin çýðlýðýyla karþýladýn beni izmir..unutmak istediðim ne varsa bir bir hatýrlatýr gibiydin ama korkmadým çünkü özlediðim o kadar þey varki sende!! o deniz kokun sokaklarýn o tatlý tatlý esen imbat’ýn caddelernde yürümeyi yaðmurunda ýslanmayý özlemiþim saflðlný beni güçlü göstermeni dimdik ayakta tutmaný özlemiþim...kasýmdý aylardan yine kasýmdaydýk.çekerken o kokunu ihanetin aklýmdaydý beni hapsettiðin o kutsal mabette yýllanmýþ bir þarap kadar kadýndým halbuki.haketmedim ben bunlarý desemde haketmeyen senmiþsin beni sadece.afetmek þimdilerde ise bir ölüm zor bir ayrýlýk kadar acý.her gece kýnýndan çekilmiþ bir kýlýç kadar keskin ve ürkütücü.Yok cesaretim unutmaya üzgünüm eski sevgili acýsada yüreðim mecburum gitmeye masum deðilsin o eski saflýðýn yok iþte.bir þehir kadar gösteriþli gururuma lanet okuyorum.olmasydý acaba affedebilirmiydim bilmiyorum eskiden sana yazýlan þarkýlar þimdilerde baþkasý için dinleniyor.yalvarmanýn aðlamanýn anlamý yok . baþka ten baþka nefes sevilmek zorunda....
Sosyal Medyada Paylaşın: