AŞK MI?

þehvetin silüeti önünde tütsüler yaktým,
þükranlar dizler çürüyene kadar...
benliðimde aþkýna kapýlar açtým,
koridorlar lalelerden duvar bir düþe kadar...
arzumun kollarýnda,ateþe geceyi örtüyorum,
alýp kalbi günaha koþalým;
kýyýlarýn mihrapla seviþtiði o günahkarlýða.
ürkek karanlýða ritmler týnlayalým,
bölelim sessizliði tendeki kýlýçta.
aþk mý?
eðer korkarsa,çaresiz olursa sorulmayanlardan;
yýkalým inadýna yalnýzlýðýn tabularýný,
kýralým gerçeðin inkarýný,
bedenimi bedenine ,bedenini bedenime katalým,
bir kanundaki dipsiz suç olalým...
gözlerinde gözlerim,kuruyan vadilere aðlayalým,
ýslat dudaklarýnda dudaklarýmý,ihtirasý bulutlardan savuralým.
sendeki ben’i kat bu ben’e,
somutluðu dansýn,ahengin ocaðýnda kavuralým.
kanatlanalým büyüye,ruhunu sal ruhuma,
umudunu çal umuduma,gökkuþaðý sabahlarýna bile uyanmayalým,
boya hayalinde hayalimi boya,savrulurken ben saçlarýn ýþýðýnda.
aþk!
bedenimin ablukasýndan kapýlar açtým sana ,
katýl bana;bedenimden kayýklar yaptým karþý kýyýya,
aþký kýlavuz,tutkumu yelken;
orkidlerden örtüler,arzu þelalelerinden þarkýlarla...
katýl bana;yaðmur yaðdýralým kuruyan nehirlere,
güneþi açtýralým buzdan adalarda,
ayýþýðý medeniyeti olalým mumlar üstünde.
tenin tenimde renk olalým karanlýða...
aþk mý?aþktan ölelim...
iki ruhun þehvetinde,aþký öðretelim yalnýzlýða,
ayrýlýða tablola çizelim,üþüyen fonlara sýcaðý geçelim.
acýya kýrbaçlar vuralým,acýyý acýtalým her ter damlasýnda.
ellerin avuçlarýmda baþ kaldýralým dikta düþüncelerin soðuðuna.
boþluða bir nefes ,biz hep tek nesfes olalým.
içimizde solan gülü aþkýn bitap teriyle sulayalým,
arýnalým gün’den;çatlayan dudaklarýmýza ab-ý hayatý,
varlýðýn daðýt baðrýma,göðsümde doyuralým aç bilaç aþký...
aþk,aþk,aþk mý?
tutsaklýðý iki ruh bedende,özgürlüðü sonsuz,
anýlara vücutta baþrol olduðumuz,
aþk mý?çýðlýðý tutkudan ,gaflet aðýdý olmadan,
aþk mý?ýþýkta karanlýkta,varlýkta sonlukta,zamanda durgunlukta gölgen gölgem olsun...
Sosyal Medyada Paylaşın: