sözcüklerim daðýlýnca hayat korkusundan sahipsiz bir aðýt gibi kaldýn dilimin ucunda özlemim bakir yalnýzlýðým feleðin çemberinden geçmiþ senin yerine soðuðunu tattým taþýn duvarýn sanki bir asýr gizlenmiþ eskizler kadar yaþadým tüm kahýrlardan uzak kahýrlý bir akþamda suyuyla sýzarak gözlerinin aðýr aðýr...
aynalar kataraktken dudaðýmýn kenarýnda gökyüzüydü ilk mahpusluðum takvim saymayý öðrendiðim günlerdi göz çukurlarýmda hüznü henüzken yeni yetme kýþ ayrýlýklarýnýn...
evler yerli yerindeliðinden uzak artýk tenim yok ben bir artýk ben’im o senin üzerimde býraktýðýn en bulanýk en sinsi tortu tenim artýk adýn yok o benim biricik b bir tanecik yeryüzüm...
gidiyorumu hep sankiyle söylerdim yýllarýn soy kütüðünde unutunca ay ýþýðýný uyku öncelerim önce zaman duyarsýzlaþtý acýda belini kýrdým ayrýlýðýnýn kaldýrdým tüm sankileri çamur grisi ömrümden rüzgar maðduru aðaçlara aðlarken için için içim...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.