dökülür sendeki yapraklarým hüzünlü bir sonbahar yaþar kalbimizde tutamadýðým gitmeler ardýnda sadece hayalini býraktýlar gerçeðine dokunamadýðým hülyalarda hayalin gerçeðime sýðýndý bu akþam beyaz bir atýn üstünde o soðuk karlarýn arasýndan sýcacýk yüreðinle gittin bütün alevleri alýp......
tutamadýðým gitmelerle gittin beni kendi yalnýzlýðýmla hayal olan sevginle býraktýn yanan mumu nazikçe üfler gibi dudaklarýn elveda dedin yaþadýðýmýz bu dünyaya sessizliðin sesiyle...... elveda dedin
tutamadýðým gitmelerle gittin bereketli topraklarýn içine her zerresi üzerine daðýlsada geçen bunca yýla inat topraðýnda açan kardelenler var sen haber alýnmaz diyarlarýn mutluluðunda bense karlar içinde üþüyen ayaklarýmla tutamadýðým gitmelerle KARDELEN TOPLUYORUM........... ÖZLEM MARÝA ZAFER
24-1-2007 çarþamba 14-00
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Maria Zafer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.