BENİM MELEĞİM

Benim meleðimin çocuklarý kumlarda oynarmýþ.
Benim meleðimin çocuklarý misket oynarmýþ,
Ama kirli bir dünyanýn içinde,
Benim meleðimin insanlarý hep gülermiþ.
Benim meleðim yapboz dünyaya inanmýþ.

Benimin meleðimin çocuklara olan sevgisi kutsalmýþ,
Benim meleðim benim gibi çocukluðunu özlüyormuþ,
Ama benim meleðimden haberim yok.
Benim meleðim yapboz dünyaya aldanmýþ.

Ve þimdi ben sesleniyorum ona,
Ben düþünüyorum seni kukladan insanlarýn arasýnda,
Ben düþünüyorum seni gecenin ayazlýðýnda,
Ben düþünüyorum vakitsiz zamanlarda,
Benim sevdigim yapboz dünyaya aldanmýþ,

Ben düþünüyorum seni kar yaðarken bulutlarýn üstünde,
Ben düþünüyorum seni kardan yapbozlarýn içinde,
Ben ölmüþüm ruhum þadolmuþ yýldýzlarýn arasýnda,
Ve ben bir gün onun gülümediði yýldýz oluyorum.
Ve ben aþk parlýyordum adeta

AHMET YAVAÞCA.....
Sosyal Medyada Paylaşın: