kuþkulu bir sonda birleþtik gecikmiþ aþklar terkisinde ardýmýzda süzgün bakýþlý bir kent sanki hiçkimse hiçbir þey düþünmedi bir tek ben seni düþündüm...
hangi boþluðun peþine takýlsam yüreðim zamansýz gülüþlerinle dolar son çare ölüm de gurbetleþir isterim ki kendime aradýðým mevsimde ellerin çiçekler eksin topraðýna gözlerimin seni öyle göreyim...
kendime sensizlikten yarattýðým dünyanýn kuþlarý ve çocuklarý göç maðduru bense o dünyanýn tek mültecisiyim þimdiye kadar hiçbir kapýyý çalmadým isterim ki senden baþka kimse yalnýzlýðýmý bozmasýn ve ola ki birgün çýka gelirsen nerden ve nasýl gelirsen gel tüm yeryüzünü evim bildim...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.