Ýmam’ý Âzam (hz) her yýl, hacca gider gelirdi;
Âlimlerle tanýþýr, hadisler öðrenirdi.
Þartlarýn zorluðunu elbette ki bilirdi;
Zorda olsa ilm için zorluða direnirdi;
Aklý baþýnda herkes, haline imrenirdi!
Hatta böyle elli beþ hac yaptýðý vakýa;
Bu yýllarýn içinde aylar yollarda geçer.
Araþtýrma uðrunda hiç vermeden fasýla;
Þartlarý zorlayarak adeta kalýr naçar;
Bir mesele bellese, gönlünde güller açar!
Sevenleri dedi ki! Ya imam müsadenle;
Biz sana bu beldeden güzel bir ev alalým.
Ýstersen yerleþirsin sevdiðin taifenle;
Eþe, dosta tez elden hemen haber salalým;
Ailene münasip geniþ konak bulalým!
Hayýr! Asla olmaz bu, çekinirim, korkarým;
Ben gidip de geleyim, nefsimden ürkmektense.
Vatanýma giderim, dost hasreti çekerim;
Buralarda öz vatan, hasreti çekmektense;
Sonra piþman olup da, gözyaþý dökmektense!
Demek ki sevgilinin yanýnda körlenir aþk;
Mecnun, Leyla kavuþsa, konuþulur mu? Hala.
Balýk için deryalar içindeyken basit köþk;
Ferhat’ta Þirin için, daðlarý delmek âlâ;
Çünkü buluþamadan okunuverdi sala…
Salih Yýldýz…17.02.2012
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.