Sessizlik... Korkutucu ve hüzünlendirici. Rahatlatýyor biraz, Biraz da acýtýyor Ama fazlasýyla delirtiyor.
Sessizlik bir fýsýltý gibi Yitirdiðin sesleri getiriyor kulaðýna, Hiç karþýlaþmadýklarýný da... Duymayý sevdiðin ve nefret ettiðin... Tamamý birden kafanýn içinde.
O, duymaný saðlýyor; Sen, duymak istemiyorsun.
O rahat uykuya geri dönmek istiyorsun, En güzel rüya sandýðýn korkunç kabusun içine... Buna bile cesaretin yok, Asla kabus görmek için uyuyamazsýn sen.
Duyabileceðin her ses için açarsýn kulaklarýný Hiçbiri senin aradýðýn deðildir. Gerçekten bilincini kaybettiðini sandýðýndaysa Ýþte o ses gelir. Sosyal Medyada Paylaşın:
Portakal1234 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.