Ayrılık Böyle Birşeymi Anne

Üþüyorum,bedenim buz gibi
Acý çekiyorum,yüreðim alev alev
Kafam patlýyacak gibi anne
Sanki ruhum bedenimden çekiliyor

Ölmek,ölmek böyle birþeymi anne.

Sanki uçuruma yuvarlanýyorum
bedenim kayalýklara çarpa çarpa
paramparça oluyor

Ayrýlýk ayrýlk böyle birþeymi anne.

Elime kalem alýyorum
yanýmda duran deftere birþeyler yazmak istiyorum
seni yazmak seni çizmek istiyorum
ama kalem seni deðil ayrýlýðý yazýyor

Umutsuzluk,umutsuzluk böyle birþeymi anne.

Çýðlýk atýyorum,hýçkýra hýçkýra aðlýyorum
tüm düþündüklerimi alýp duvara vuruyorum
gözlerimi karanlýða býrakýyorum

Özlem,özlem böyle birþeymi anne...

Serdar ÖZDEMÝR
25 Þubat 2011
Sat:21:57
Sosyal Medyada Paylaşın: