acý çekmeyi seçti o uzun ve karanlýk kadýnlar gibi kasvetli havalarý sevdi kül rengi dudaklarý daima çið yemiþ gül tadýnda kývrýk ve nemliydi
yalnýzca uyurken aðlardý titremezdi göðsü hýçkýrýklarla iki yana uzatýlmýþ zayýf sýska kollarý sarsýlmazdý
gözkapaklarýnýn ardýnda bir deniz saklardý oysa bilirdik yani bilirdi onu tanýyan herkes yüzme bilmezdi
boðulurdu bir ýþýkla kesilmeyen düþler boyu çalýntý bir gülümseme olurdu dudaklarýnda böyle gecelerin sabahýnda ve aynalardan kaçardý
aþktan sayardý ütüsüz gömleðinin yakasýndan göðsüne doðru sýzaný – ki çokça diþlenmiþ bir dudaðýn akmaya gönülsüz aþkla aðartýlmýþ kaný olurdu
perdeler dikerdi bir de incelmiþ parmaklarýyla boydan boya ve gece rengi ufuktan ufuða çekmek için her sabah pardý altlarýnda isli güvercinler beslerdi
kararýrdý þehir/ insanlar kararýrdý eczanelerde sinir haplarý yok satardý acý çekmeyi seçerdi insanlar uzun ve karanlýk kadýnlar gibi
aþklar çürürdü...
ElçiNSevgÝ / 2012 Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
ElçiNSevgİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.