Ey maziyi þiirden besteden soran gönül
Piþmanlýk potasýnda anýlarý yoðurma
Ey yorgun yüreðimi diliyle yoran gönül
Bir yangýnýn külünden yeni bir aþk doðurma
Beni vurduðun yerde ne ben kaldým ne de sen
Zaman alevlerinde ben yandým, sen kül oldun
Cehennemler yaþadým günahýma mahsuben
Helal topraklarýmda bir yabani gül oldun
Ezberi bozulmuþ kalp hem yorgun hem çilekeþ
Kuzusunu kurt kapmýþ bir koyun gibi meler
Sönüverdi yanardað özüne döndü ateþ
Yüreðe saplandýkça kurþundan kelimeler
Ve dalmýþsýn geçmiþin karanlýðýna derin
Zifir karanlýklardan kimi çaðýrýyorsun
Yalnýz kalan yüreðin ve hüzünlü günlerin
Acýsýný silecek güneþ mi arýyorsun
Akþam güneþlerine verdiðin saç rengini
Gösterme gözlerime, yakýp da gideceksen
Kalbimin en mukaddes yerindeki sevgini
Çýkarma ulu orta, yýkýp da gideceksen
Coþari nazlý olur nadasta kalan toprak
Bu toprakta can bulur özü aþk olan tohum
Çekirdeðinden yeni uç verir sarý yaprak
Varsýn gönülde olsun en güzel kutlu doðum
Ýbrahim COÞAR