Biz ki; ayrý kentlerin çocuðuyduk, aðlayan
Hayata ýslak gözle baktýk zaman içinde
Biz ki; ayrý daðlarýn sularýydýk, çaðlayan
Damlaydýk, dere olduk, aktýk zaman içinde
Denizlere karýþtýk, bulut olduk, dolandýk
Kimine eriþilmez, kimisine yalandýk
Hayallerde yeþerdik, hasretlerle sulandýk
Sevgi tohumlarýný ektik zaman içinde
Kaç zemheri geçirdik, kaç baharý bitirdik
Kaç gece rüya gördük, kaç hayali yitirdik
Kader çizgilerini kalplerde birleþtirdik
Sevdanýn doruðuna çýktýk zaman içinde
Bir zaman, gönüllerde sevgi vardý, tertemiz
Ne vuslattan oluþtu, ne hasretten keþkemiz
Ýki kalp ortasýna çýð düþürdü öfkemiz
Çileyi aþktan bildik, çektik zaman içinde
Sanma sevdasýzlýktan dilimin durgunluðu
Bedenimden gitmedi depremin yorgunluðu
Daha henüz bitmedi kalbimin kýrgýnlýðý
Caný can hücresine týktýk zaman içinde
Aðlamýþ ýslak gözler, tekrardan yaþlanýr mý?
Aþka kaldýðý yerden, yeniden baþlanýr mý?
Hayallerimi yakan ateþ baðýþlanýr mý?
Biz, affýn fermanýný yaktýk zaman içinde
13.02.2012/Samsun
Ýbrahim COÞAR