BİR SİLİNDİR GEÇTİ ÜZERİMİZDEN 11

Müslüm dede
su su su diyerek
çocuklarla el ele vermiþ
deli gibi koþturuyordu
don gömlekli haliyle
denize dönmüþ mahallede
suyu içinde yüzüyordu.

üþüyünce biraz çýktý sudan
iþte o anda uyandý uykusundan
dili damaðý kurumuþtu
“hayýrdýr inþallah” dedi
bütün yaz sular gelmedi de
bu kýþýn ortasýnda mý gelecek
ve yaný baþýnda duran dolu su bardaðýný kafasýna dikti
açýlmýþ yorganýný toparlayýp sarýndý
yeniden uykuya daldý.
Ertesi gün rüyasý gerçek oldu
mahalle çeþmelerinden
durmadan su akýyordu
mahallede herkes
bayram ediyor
çeþmelerden evlere
su taþýyordu.
Komiteden Þükrü
olanlara bakýp
insanlarýn mutluluðuna seviniyordu
bu mutluluðu en çok
Müslüm dede hak etti
gidip haber vermeli, dedi.
Müslüm dedenin kaldýðý gecekonduya gitti
Kapýyý itip içeri girdi
Müslüm dede ! diye seslendi
ama bir yanýt gelmedi
baktý,
Müslüm dede uyuyup kalmýþtý
Þükrü öyle sanmýþtý
yaklaþýp dokundu
ve birden þok oldu
hiçbir tepki yoktu Müslüm dededen
gözleri açýk bir noktaya dikilmiþ
Ýstanbul’da
gecekonduda
bir baþýna
kalp yetmezliðinden ölmüþtü
radyosu açýktý
yurttan sesler korosu türkü söylüyordu

nazlý olur güzellerin iyisi
deli gönül güzellikler delisi
gayrý bizim elin kara çalýsý
gül oldu, gidelim bizim ellere

daðlarýn
yaylalarýn efendisi
Müslüm dedenin
Ýstanbul sürgünlüðü macerasý
dört buçuk ay sonra sona erdi
ne yazýk ki
þiþe sularýyla
bastýrmaya çalýþtýðý suya hasretini
kendi yaylalarýndan
bir yudum su içerek
gideremedi.

bütün resmi iþlemleri
çok çabuk tamamladýlar
Müslüm dedenin cenazesini
çok sevdiði
daðýna, yaylasýna
havasýna suyuna
hasret gittiði memleketine
göndermek için hazýrladýlar.
torunu Süleyman’a hiç iþ düþmedi
komitedekiler
kendi aralarýnda
ve yoksul gecekonduculardan
yardým toplayýp
Süleyman’ý masrafa sokmadýlar.
tanýdýklardan birinin
minibüsünü kiralayýp
sadece benzin parasý karþýlýðýnda
Müslüm dedenin cenazesini
memleketine uðurladýlar.
sonra da,
bu gecekonduyu bundan sonra
bekleyen biri olsun veya olmasýn
Müslüm dede
bu evde
öldüðü için de
her türlü koþulda
torunu Süleyman’ýn olacaktýr diye de
bir karar aldýlar.

balcý’nýn oðlu Seyit
ablasýyla birlikte kaldý
eniþtesi Süleyman
Müslüm dedesini
o çok sevdiði
topraklara teslim edip
dört gün sonra geri döndü
hayat devam ediyordu
her gün yaþanan cinayetler
genç ölümler
böylesi doðal ölümleri
çabuk unutturuyorduý
öyle ki,
Müslüm dedenin öldüðü gün
herkes iki þok birden yaþamýþtý
ayný günün akþamýnda
gazetesinden çýkýp evine giderken
Abdi Ýpekçi
daha sonra papa’yý da vuracak olan
uluslar arasý terörist
ülkücü
Mehmet Ali Aðca tarafýndan vurulmuþtu.

artýk okulun son günleriydi
üniversite sýnavlarýna birkaç hafta kalmýþtý
seyit,
günlerdir örgüt için topladýðý baðýþlarý
yetkili yoldaþýna teslim etmek için
derneðin genel merkezine gitti
dernek
Aksaray’da
Pertevniyal Lisesinin arka sokaklarýnda
bir yerdeydi.
gittiðinde
dernekte sadece üç kiþi vardý
ikisini tanýyordu
o gün nöbetçi olarak kalan
Hozatlý Kemal
bir de
Malatyalý yoldaþý
güzel gözlü Esma vardý
orada sessizce oturup
bir yandan parmaklarýyla
pala býyýklarýný çekiþtiren
bir yandan elindeki dergiyi okuyaný
sanki bir yerlerden tanýyordu
ama hatýrlayamýyordu
bir fýrsatýný bulup Esma’ya sordu
sessizce býyýklarýný çekiþtirip
dergi okuyan yoldaþýn
adýný duyunca
kulaklarýna inanamadý
ve o anda
gecelerde
yürüyüþlerde
hep en önlerde gördüðü
dergilerdeki
gazetelerdeki
resimlerinden bildiði
yoldaþýný anýmsadý.
örgütün önde gelen adamýydý
tam bir teorisyen ve kavga adamýydý
az sonra,
elindeki dergiyi katlayýp cebine koydu
kolundaki saate baktý
Esma ve Seyit’e dönerek
gençler, dedi
benim adliyede bir duruþmam var
çok önemli deðil gerçi
ifade verip döneceðim
ama isterdim ki birileri
bana yoldaþlýk etsin
benimle adliyeye kadar gelsin
dernekte baþka kimsenin olmadýðýný görüyorum
ve sizin ikinizin bana
yoldaþlýk etmenizi istiyorum
yani, hani bir aksilik olup
ters birine rastlarsam
olmaz da… ama gýcýklýðýna beni tutuklarsa
haber verirsiniz hiç olmazsa
saða sola
ve de yoldaþlara…
Ahmet Muhtar yoldaþ önde
Esma ve Seyit arkasýnda
Aksaray’dan Laleli’yi geçip
Beyazýt’a doðru yürüdüler
Sultanahmet’teki
adliye binasýna girdiler
ikinci katýn koridorunda
Ahmet Muhtar’ýn duruþmasýnýn yapýlacaðý
salonu bulup
kapýsýnda beklediler
içeride bir baþka duruþma vardý
o bitince
sýrasý gelmiþse eðer
Ahmet Muhtar’ý çaðýracaklardý
yarým saat geçti aradan
koridor insanlarla doluydu
balcý’nýn oðlu Seyit farkýna vardý ki
Ahmet Muhtar çok huzursuzdu
koridorun bir köþesinde toplanmýþ
on beþ yirmi kadar genç insana bakýp
gözlerini kaçýrýyor
ve býyýklarýný yoluyordu
balcý’nýn oðlu gördü ki
koridorun bir yerindeki o kalabalýk
gözlerini ayýrmadan
kin dolu bakýþlarla
kendilerine bakýyordu.
Ahmet Muhtar,
balcý’nýn oðlu Seyit’in de
durumu fark ettiðini görünce
arkadaþlar dedi, sessizce
karþýdaki faþistler
belli ki beni tanýdýlar
sakin olun ve bakmayýn o yana
ama hazýrlýklý olun
her an bir hamle yapabilirler buraya
þimdi bizim yapmamýz gereken
uygun bir ortamý yakalayýp
çýkmalýyýz buradan
balcý’nýn oðlu Seyit on sekiz yaþýndaydý
ama Ahmet Muhtar’a göre
henüz yolun baþýndaydý
oysa balcý’nýn oðlu Seyit
on altýsýnda on yedisinde bile
kavgalarýn ortasýndaydý
Ahmet Muhtar’a saygýsý olmasa
öyle eli kolu baðlý duramazdý
ama þimdi
çok farklý bir durumla baþ baþa kalmýþtý
daha önce böyle bir þey yaþamamýþtý
koridorun ortalarýnda durup
onlara bakanlar
belki býçak
belki silahlarý vardý
ve inanýlmaz kin dolu gözlerle
kendilerine bakýyorlardý
bakýþlarýyla sanki
sizi buradan sað çýkarmayacaðýz
diyorlardý.


DEVAM EDECEK...
Sosyal Medyada Paylaşın: