Dokunmak bir þairin þiirine, Ve kopmak o þiirle beraber; Gönlün dur desede, Durmamak uçup gitmek, O þiirle beraber diyarlara. Okurken bu tatlý þiiri, Bakmak gözlerine, en derine. Ruhunun tam içine. Mavimi, yeþilmi bilmem gözlerinin rengi, Bana ruhun gerek, kalbin gerek. Hisset! Ruhumu ruhunda, kalbini kalbimde hisset. Ve anla sadece anla!
edebiyatdefteri.com / Mustafa MANDIRALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafa_mandıralı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.