Bana Düştü

Bana Düþtü

Yolum sis daðýnýn sarpýna düþtü.
Gönlüm vefasýzýn darbýna düþtü.
Yamacýnda sümbül, güller açarken,
Yârin sinesinden kar bana düþtü.

Geçit vermez daðlar, bugün gelemem.
Yarýn ki havayý bende bilemem.
Ellerin baðýnda imbat eserken,
Yine çölden esen sam bana düþtü.

Göksu ýrmaðýndan çamur akýyor.
Görbeyaz’dan kara bulut sarkýyor.
Yârin nameleri gecem bölerken,
Gönlüm erken ötüp dil zara düþtü.

Mor menekþe eksem þu yamaçlara,
Lale, sümbül taksam siyah saçlara,
Yâr saçýný gülle örmek isterken,
Dikeni bilenmiþ gül bana düþtü.

Çaðdaþi yurdunda yabana düþtü.
Dik baþýn cefasý tabana düþtü.
Yârden bir tebessüm, iþve beklerken,
Ýntizara maruz dil bana düþtü.

Süleyman Bektaþ (Çaðdaþi)
Sosyal Medyada Paylaşın: