sen dogmadan gunesin aydinlattigi sabahlar bana karanlik yasadigim saatler bir asýrlýk zaman kayip güneþi gormuyordu gözlerim hic dogmadi gunes sen dogmadan
Ve ben kendini kaybetmis nerde oldugunu bilmeyen ruzgarin goturdugu yere giden karanlikta önünü göremeyen saga sola savrulan kanatlari kýrýlmýþ ýssiz bir dag basýna düþmüþ kimsenin aramadigi degersiz bir ucurtma...
Sen dogdunya beni o dag basindan kurtardin ruzgara set oldun savrulmuyorum artýk dogan gunesi goruyorum artýk hatta geceleri gunes gibi aydinlattin evimizi bir insanin ayagi kalkmasi tekrar yurumesini anladim cunku sen ayaklarim oldun gucum cesaretim oldun gunes dogmasada sabahýma sen varsýn bir varliksin canýmsin kanýmsin sen varsýn ya bende varým...
iyiki dogdun canim kizim...
Nfz. Nyr. Sosyal Medyada Paylaşın:
Nafiz Nayir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.