Gel

Sen bizim bozkýrý bilmezsin gülüm,
Çiðdemler çiçeðe durduðunda gel.
Yanar pare pare savrulur külüm,
Sevda saatleri vurduðunda gel.

Ekinler boyumca göðe çýkýnca,
Gök kubbe aðlayýp yaþýn dökünce,
Babam söðütleri çaya dikince,
Âþýklar maþuku sorduðunda gel.

Yiðit harmanýdýr bizim oralar,
Gönül fermanýdýr engin ovalar,
Dertler dermanýdýr gönlü oyalar,
Iþkýnlar topraktan sürdüðünde gel.

Renk cümbüþü ovalara yayýlýr,
Kadýn, kýzan yürür yola koyulur,
Keklik öter, kuzu sesi duyulur,
Leyleði havada gördüðünde gel.

Gelincikler al yeþile bulanýr,
Bülbül figan eder, güle dolanýr,
Karlar erir günden medet dilenir,
Baþaklar kýzarýp erdiðinde gel.

Sen gel de ne zaman olursa olsun,
Gel ki bizim elin neþesi gelsin,
Davullar vurulsun, bozlaklar çalsýn,
Hüdai’ hayalin kurduðunda gel.

04.07.2010 Kütahya

Sosyal Medyada Paylaşın: