Tüketim ahlakýna Eðlence ahlakýna Sosyal ahlaka...
Kutsallýk adýna yeni cümleler kuruyorlar Ne varsa gizlemek yok etmek unutturmak...
Ýstiyorlar ki kendi cehennemini hatýrlatacak hiçbir þey kalmasýn ortalýkta...
"Tarýk Tufan"
//
Tanrý yok zannediyorlar Ýnancýn, varlýðýn ve mananýn yaratýcýsý... Hatta inanmamanýn bile yaratýcýsý...
Gitti zannediyorlar Belki hiç yokmuþ gibi gelmeyecekmiþ gibi...
Ýnsanlar Neden var olduklarýný unutuyorlar...
Hesaba çekilecekleri vakit yani gök onlarý yuttuðunda biraz önce yaný baþýnda duran sevgiliyi, kokusunu, özlemlerini... Ne kadar güzel hissettiren þey varsa Her þeyi bir bir Unutacaklar...
//
Biz insanlar Ýnsan olmayý öðrenirken yani dokunmayý, sevmeyi, baðlanmayý... hatta göz göze geldiðinde alemleri orta yerinden çatlayacak elektriklenmeyi... kýsaca kendinimiz olmayý öðrenirken Bu dünyaya nereden ve neden geldiðimizi hiç sorgulamadýk...
Sevgiliye dokunmayý öðrendik Dokunmadan önce sevgili demesini bilmiyorduk üstelik Güvenmeyi öðrendik Koþulsuz, niyetsiz ve temizce güvenmeyi...
Usulca güvendik...
//
Biz insanlar Kelimeleri cayýr cayýr yaktýk amaçsýz savaþlar çýkarmadan önce... Onlar yandý biz haykýrýþlarýný duyduk ve seyrettik...
Hayatý ilk aþk acýsýyla öðrendik Yüreðimiz yandýkça gökyüzümüze yýldýz gibi iþlediðimiz hayallerimiz bir bir gerçekliðe kaydý yalnýzlýk kokan gecelerde
Bu yüzden yetmiþine merdiven dayamýþ bir ihtiyarýn kalan ömrü gibi dar ve zifiri gecelerimiz...
//
Biz insanlar Umutlar hep yeþersin diye Bir baþka sevdiðimizin umudu olabilelim diye kent kent göçtük istanbula...
Yaþayabilmek arzusuyla lekelendik Bazen de lekeler kendiliðinden yapýþtý ömrümüze...
Bu kent insanlarýn bütün kirini örter derler Sahi.. öyle mi?
//
Biz insanlar Sýnanmak için düþtük mavinin kalbinden bazen konuþtuklarýmýzla bazen de sustuklarýmýzla sýnandýk ve bir türlü dolmadý amel defterinin sayfalarý...
Piþmanlýklarýmýzý yazdý Bilerek iþlediðimiz günahlarýmýzý yazdý Fýndýk kabuðunu doldurmayacak iyiliklerimizi yazdý Dilimiz sustukça iç sesimizi yazdý Lakin dolmadý kara kaplý defter
Biz dönmezsek yolsuzluðumuzdan yozlaþtýrdýðýmýz ne varsa ne kadar günah doðurduysak ne kadar sevap biriktirdiysek O durmadan yazacak...
//
Biz insanlar Yaratýcý bitti dediðinde dünyavari yaþadýðýmýz her þeyden kaçacaðýz Ailemizden, akrabalarýmýzdan, kandýrdýðýmýz insanlardan Hesabýný vermek zorunda olduðumuz herkesten kaçacaðýz
Vaktimiz ermiþse eðer, Çocukken çaldýðýmýz sakýzlardan, çikolatalardan bile kaçacaðýz...
Hesap gününde günahlar bizi bulduðunda Sevaplarda bizden kaçacak...
ve sahihlere... salihalara... nur yaðacak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aykut ÖZCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.