MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Bir İstanbul Hikayesi
Cemile SÖNMEZ

Bir İstanbul Hikayesi


Sana ne çok þeyi söyleyemedim bilir misin?
Çünkü sen içimdeki derin sandýklarda kilitlisin.
Sen yýldýzlarýn dünyaya þahitliði gibiydin
Sen Ýstanbul gibiydin, gittin..

Geliþin öyle heybetliydi,
hem de öyle rakik
Aldýn mý ellerimi kalbine
Kirpiklerim yere doðru eðilirdi sessizce
Bakamazdým gözlerine
Kapanýr giderdim gün ortasýnda
Üzerime gölge giyer gibi

Gittin ya
Bu defa içime soðuk rüzgarlar giydim
Ýçime sokulmak isteyen üþüyor, kaçýyor
Ellerimse eskisi gibi güneþ almýyor
Güzeller süslenip süslenip sokaklara çýkýyor
Hava güzel buralarda aslýnda
Bakma sen benim yüreðimi yalnýz býraktýðýma
Ben sokaklara çýktým mý
Yollarý temizliyorum gözyaþlarýmla
Bakanlar þaþakalýyor
Gülmeleri yarýda kalýyor
Çýkmýyorum o þaþkýn sokaklara

Þimdi bana seni hiç sorma
Ayrý bir halin vardý her halükarda,
ayrý bir ýþýðýn,
O dar sokaklardan nasýl da koþar gelirdim
Iþýk hýzýyla yanýna varýnca soluklanýrdým
Rahat bir nefes alýnca

Dün öyle bir gidesim geldi o gittiðimiz yerlere
gönlüm kaldýrmaz dedim, gidemedim
anlatamadým kimselere
diyemedim hiçbir kelime
kaçtým sanki
týkýldým kaldým bir odaya
ne rüzgar beni gördü ne ben rüzgarý
ne güneþ vardý penceremde ne de bir gün kýzýllýðý
söylesem sen bile anlamazdýn inan ki
sen gidince Ýstanbul týpký kurumuþ bir gül gibi
bu yaþamak dedikleri nedir ki
günler hiç yaþanmaya deðmezmiþ gibi
yaþamýyorum sayýyorum sen gittin gideli
Anlasana senin nefes alýþýn bile Ýstanbul gibiydi..

Söze bir girizgah ile renk katar
gönlü her daim hoþ tutar,
çocuklarý severdin.
Çünkü sen Ýstanbul gibiydin
Haberlerini aldým
Oralarda iyiymiþsin
sevmiþsin oralarý,
epey de þenmiþsin
Sordum, o sadece gece uçan kuþlara
Sustular, sustum.

Cesaretimi topladým
günler sonra bir gün yüzü gördüm:
sokaklarda adýmladým
kaldýrýmlara sordum;
aðlasam anlarlar mýydý ki bu aðaçlar,
bu þaþalý cadde
düþen katrelerimde topraklar sensiz öyle güzel kokar mýydý?
bir kelam etsem dertlenirler miydi benimle?
benim gibi sevebilirler miydi seni?
yüreðini koyabilir miydi ortaya?
senin gibi bakabilirler miydi gözlerime?
Bilmiyorum.
Ýnan, kendimi unuttuðumdan beri
Kesildi aklýmýn ipleri.

Belki de yanýlgýya düþüyorum
sadece kendimce yaþýyorum
Peki ya ellerinin öyle titreyiþi
uzaklarý yaren edemiyorum deyiþin?
onlarda yalanlar mýdýr ki?

Sevda deyince gülüyorlar þimdi
sevmenin gülünecek ne yaný vardýr ki
bizi var eden sevmeler deðil miydi
Yoksa onlar Ýstanbul’u yaþayamýyorlar mý biz gibi
Bak, yine içime bir ‘sen’ geldi

Seni sensiz yaþýyorum Ýstanbul’da
Yaþayabildiðim kadarýyla iþte, anla
Ýstanbul’da denizin rüzgarlarýnda yol bulup
ona varýyorum
kýyýlara gidiyorum yine
denizlere boþalýyor içli haykýrýþlarým
onlarla birlikte karýþýyorum sensizliðe
yanaklarýmdan süzülüyor bir kaç katre
yere düþüyor yavaþ yavaþ bir kaç kýrýk dökük hece
seni diyemiyorum ben kimselere
bir Ýstanbul biliyor, bir de o gece

Yanýlýyor muyum yoksa?
bu bahsettiðim Ýstanbul
o þiirlerdeki eski Ýstanbul mudur?
Yaþanmamýþ anlar gibi midir yoksa tüm bunlar?
Bir ütopyadan mý ibaret hepsi?
eðer öyleyse eski Ýstanbul,
Eski sen,
Yani sen,
Sahi sen benim þehrime hiç geldin mi?


Cemile SÖNMEZ

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.