İMKANSIZSIN!
Sevdalým bu kadar mý uzaktý bize vuslat
Sukut-u hayale uðradý kalbimin
Ardýndan kýzýl gökyüzü belirdi
Düþlerimde bu þehir sessizce yýkýldý
Git hadi git bu beden’de imkansýzsýn
Ýkimizde yaralý askerleriyiz sevdanýn
Filistin gibi vurulduk
Þimdi geç bir piþmanlýk
O en çocuksu duygularda
Mutluluðun ölüm fermaný
Kaybettik bu savaþta
Bir denizin iki yakasýyýz
Yeþil bir kentte ýlýk bir yaz gecesi
Yorgun Haliç’e düþüyor ýssýz gemiler
Düþlerimde daðýlýyor bu kristal þehir
Yüreðim mor bir ölüme ayarlý saat
Kýzýl sonbahara uyanýr þehr-i Ýstanbul
Gece bu þehir ýþýk seli gibidir
Düþlerim de Baðdat gibi yýkýlýr
Hazan vurdu kapýsýna..
Gözlerin de sakli bu þehrin
Ne sevdalar yaþandý bu þehir de
Ne sen sorgula ne ben sorgulayým
Aþka bir ölüm yetmiyor bu çaðda
Anlýcan gölgeme bile söz geçmiyor
Oysa ben sevdanla yorgun
Aþk cemresi imiþ gönlün
Bahar uçurum kenarý ömrümün
Artýk hiçbir þey eskisi gibi olmayacak.
Bütün yollar kapalý köprüler koptu kopacak.
Ne günâhsýz ellerin kaldý ellerimi tutacak.
Ne de masum gözlerin var artýk yüzüme bakacak.
Hiçbir þey eskisi gibi olmayacak.
Ýþte elimde aþkýmýzýn son fotoðrafý
Senin boynunda bir ihanet madalyasý.
Yýllarca hep böyle asýlý kalacak.
Ellerinde kelepçesi yalnýzlýðýn
Gideceksin dudaklarýn vedaya hazýr
Ve son darbesi, yüreðime inecek son bir sözün.
Buðulu bir allaha ýsmarladýk.
Gözyaþlarýna karýþacak.
Düþlerimin yeþili sönecek.
Ve bütün yeþiller bana küsecek
Sensizliðin gölgesi vuracak,
Yürüdüðüm her sokaða.
Zamansýz bir yaðmur ýslatacak
Þiirler yetmeyecek anlatmaya
Sýðýndýðým þarkýlara sýðmayacaðým
Ýmkânsýzýn ihtilâlisin
Yasaðýn kýyameti.
Bir martýnýn balýða aþkýydý sevdamýz.
Çölün denize varmasý gibi
Güneþin yýldýzlarý kucaklamasý.
Ýþte o aþkýn son sayfasý.
Gün solmaktayken yeþil bakýþlarýnda
Son kez ýsýnacak ellerim avuçlarýnda
Masal mavisi bir rüyada .
ilk defa sesimi duymayacaksýn
Ve elbette.
Bu þehirden gideceðim
Ne özlemlerimi duyacaksýn
Ne de telefonlarýn çalacak gece yarýsý.
Artýk adressiz ýþýksýz.
Ve öylesine ýssýzým.
Dünlerin kadar eski.
Verdiðin acýlar kadar paslý.
Ýþte çýkýp gidiyorum hayatýndan.
Pusulam hasretin.
Saatimde yalnýzlýðýn.
Ve takvimler sensizliði gösteriyor.
Neylersin.
Yolcu yolunda gerek.
Belki bundan sonra.
Belki benden sonra
Adam olur o" asi yürek."
Ve dersini alýr bu sevda’dan.
Bir daha büyük denizlere.
Asýlmaz kürek.
Yüreðin korsan bir þehir
Ben sensizliðinde kaybolurken
Sen düþlerimde maktül’sün
Belki ilk defa.
"Unutuldum"diye için sýzlayacak
Bir gece radyoda bir þair.
Yüreðini sýzlatacak.
Ve bir daha fýsýldayacak kulaklarýna.
Sana adanmýþ bu satýrlarý.
" Sakýn unutma!
Bütün þehirler uyur.
Þer-i Ýstanbul uyumaz.
Ve bir gün herkes unutur seni,
Bu þair yürek ihaneti ve sevdayý,
Asla unutmayacak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.