Her akþam sensizlik çöker içime, Kara bir bulut gibi, Güneþin batýþýyla birlikte, Kararýr,üþür ruhum. Seni görebilmek,görememek Bu ikilemle yaþarým tüm geceyi, Ta ki günün ilk ýþýklarýna dek. ................................... ................................... Nihayet Sabah olur: Güneþle birlikte aydýnlanýr ruhum da, Sen gelirsin aklýma, Göremesem de seni, sesini duyamasam da; Biliyorum: Sýcacýk bakýyor gözlerin dünyaya, Ama kim bilir kimin gözlerinde? Ilýk sesin okþuyor yine; Etrafýndaki insanlarýn kulaklarýný. Sakin,uysal tavýrlarýn geliyor aklýma, Kim bilir, kimleri mest ediyorsun yine Benim ruhumdan çok uzaklarda.
Ahmet ORMANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet ORMANCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.