Beklen(t)ene

Bekleteni güzel oynayan, ben bekleyen.
Seni her günün sonuna ekleyen.
Kaç takvim yapraðý parçalandý beynimde,
Kaç hayat harcadým bir hayatta, hani misalen.
Bir gümüþ yüzükte, dolandýn parmaklarýmda.
Her gece uyudum senle ayný yastýkta, hayalen.
Bilir misin bir mecnun kaç gün yaþar bir günde,
Bütün rüyalarý neden görür tek bir gecede.
Çünkü beklemek, ömrü süsleyen bir iþtir,
Geleceðini bildiðine, sen hiç gitmedin ki demektir.
Acýsý tatlýsýyla, günü gecesiyle karýþmýþ bir þeydir iþte.
Birine anlatýnca sen sanýrsýn azalýr dimi mantýken,
Yok, yok, beklemek bir tarladýr her yýl ayný mahsulü veren,
Ne ekersen onu biçmezsin, biçtiðin hep ayný bekleten.
Sonra bir yel alýr, gider elinde ne varsa birden,
Yine ekersin o tarlayý, iþte böyle naif bir emekçiyim ben.
Sen bir vuslat incisi, ben seni okyanusun dibinden çeken,
Bu ne yapmasý zor bir iþtir, ah bir hayal edebilsen.
Duyduðuna memnun oldun mu bak onu da bilmem,
Ama bütün hüzünlü þarkýlarý bu sayede duyuyorum ben.
Bugün de mi bilemedin bu sana kimin sözleri?
Duyduklarýn sadece seni bekleyenin bir anlýk düþleri.
Git yine, korkma, ardýndan gelmem ben,
Beklenen, unuttun mu bu sayede yaþýyorum ben.

Oktay Yýlmaz




Sosyal Medyada Paylaşın: