Kundaklanıyor Ömrüme Yeni Doğmuş Hüzünler
Seher vaktine damlýyor ay,
Daha gün doðmadan ne acýlar doðuyor.
Göçeceksen ne diye sürdün göðüme kanatlarýný !
Þimdi göðsüm sýzlýyor.
Titriyor kýþlar baðrýmda, üflüyorum ellerine karlarýn.
Yet/in/miyor yetim sevdalar, katýk edilmiyor teselli.
Tüm tuttuklarým tutarsýz kaldý avuçlarýmda.
Çoktan kandýrýldý baharlar, bir göz kýrpmanla.
Doðmadan ölüyordu aþklar uçurumun karnýnda. Sencillikse çömeliyor içime.
Hayretler ünlem çiziyor gözlerime,
Herkes ise soru sorduðumu zannediyor.
Kalabalýkta yanký yapýyor olmadýk düþler.
Karanlýkta kimin sanrýsýna takýlýyor yüreðim,
Hislerimin ayaðý kýrýlýyor olduðu yerde. Bir sancý baþlýyor ölümün kenarýnda,
Kundaklanýyor ömrüme, yeni doðmuþ hüzünler. Bak sabah oluyor, bize ay doðuyor yine !
Göðümüzdeki tüm yýldýzlar kayýyor içimize.
Denizden kuþatýlmýþtý aþk,
Gel-gitler yaksa da boðazýmýzý, terk etmeyecektik aþký kýyýya.
Korkular alkýþ tutsa da kulaðýmýzda,
Sessizlik ses kesecekti aþkýn ortasýnda.
Aþka elini veren kolunu kaptýrýyordu sanki.
Üstüne alýnýyordu tüm alýnmalar,
Ya da yanýlýyordu algým/ýz, zan birikiyordu zamana.
Beklemek üþendirmezdi ama üþütürdü sen kokan umutlarý.
“Yüreðim”/e üstüne bir þey almadan aþka çýkma demiþtim.
Niye dinle/me/di beni ! Ýtiyor sýrtýmdan aþk, yorgun düþüyorum yüreðimin üstüne.
Kusurlu kalýyorum erkenden caymalarýna.
Þimdi çisil çisil çile yaðar gözlerime,
Yüreði sökük olanlardan, dökülür bozuk aþklar,
Ve sele kapýlýr sokaklarýmda,
Ama Sen,
Duymazsýn. Kusura bak/ma, çok azarladým aþký yine de uslan/ma/dý !! Gül SEZGÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Burcu Karagülmez Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.