Kimseyi hor görmek ne haddimize;
“El elden üstündür, ta arþa kadar.”
Kara toprak verir fer maddemize;
Bir gün dinlenmesek bozulur radar;
El elden üstündür, ta arþa kadar.
Baþkasýnda ayýp neden ararýz,
Kendimize her gün ziyan, zararýz,
Sermayeyi yamuk yumuk sararýz;
Baðda dolaþýrken oluruz heder;
El elden üstündür, ta arþa kadar.
Kendimize þöyle dönüp bir baksak,
Hatamýzý tespit, lambasý yaksak,
Baþkayý görmeyiz mülayim aksak;
Kadere razýda, bulunmaz keder;
El elden üstündür, ta arþa kadar.
Kiþi lanetlenmez; suç lanetlenir,
Þahýs manþetleþmez; huy manþetleþir,
Her þey kayda geçer zaten netleþir;
Ýçimizde nefis düþmandan beter;
El elden üstündür, ta arþa kadar.
Sen kötüsün demek, ben iyi demek;
Toplanan akçeyi, destursuz yemek,
Þeytan ile nefse bedel ödemek;
Zahir bu gidiþle burunlar sürter;
El elden üstündür, ta arþa kadar…
Salih Yýldýz…13.02.2012
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.