Güzelsin
bakamayacaklar için, gözlerden sakýnman gerekecek kadar güzel
henüz seramik kaplara sýðdýrýlmamýþken yer ve küre semavati arzdan
güzelsin
kan kaybýndan morarmýþ bir mermeri dönüþtürebilecek denli beyaz
seni ararken yitirmiþtim bütün maharetini ellerimin
ve kýrýlamayacak bir puttu artýk zaman
durdu
aþk ki güzelliktir akarlarýnda, ahtýr
gövdeye taþýdýðýn pas tutmayan, kaynaðý taþan hayat
gidip gelen ve her geliþinde yeniden ölebilen
çeþm i giryanýmdan aktý
güzelsin
yakasýný ýrgaladýðýn yaþamýn, ýlýk sütüyle çirkinlikleri saðaltan
Þimdi neylersen eyle Allahým
bak ellerime
dipten toplanmýþ incilerle doludur
gül harmanýdýr ilk doðduðu andan beri semavati arzýn
iblisin söylediklerinden vazgeçmediði de doðrudur
Ey bir görünüp bir kaybolan ýþýk hüzmesi
ey gece ve hüzün perdesi
hangi denizine daldýrsam gözlerimin karasýný
hülyalý sabahlarýn aðýný yýrtýyor umudum, doðrudur
hangi yol ayrýmýnda tökezleyip, önümden aksa bir yunus
aðzýndan boþalýyor kubbetül sahrasý ikranýn
yunus ki asýrlar sonrasýna erecek kadar doludur
yetmeyecek dili, tutuktur kalbi
aðlarsa sarsýlacak semavatý zemini nifakýn
Ah sen canansýn ahsýn, öncesin ve sonrasýn
bulduysa yerini kalbinin, haysýn hayransýn
gönlümce ve tarifsizdir sýzgýlarým, ahdýma peymansýn
Ey seramik asrýn hiçbir kalýba sýðmayan iþvesi
ey aþk, bir kez olsun oh demeyesi
ey gönlüm, ey küreði kýrýlasý
çek ahlarýný
ki sýrtýmda mengene daðýdýr âþýkýn göðsü
ey týrmanýlasý
kevenli yollarýndayým yarýn doðrudur
açýklarýndayým okyanus aðýzlarýnýn
burasý hürmüz boðazý
Ey kanýma kemend atan rüzgâr
gel, gel ve tufanýný yükle þimdi terkibe
ve dön öksüz kalbimi deþen haçlý seferlerinden aþkýn
gel ey kavrayýþ
ey suskularýmýn çýðlýðý
çek bu ipekten ilmiði boynuma
pusuya düþürmeden ciðerimdeki yâreler beni
kýzýla kesildiðim bilinir
tenimde sevdan akar ve dâhi durudur
aktýðýný görüyorum kanýmda
doðrul ve dur
küskünme
beni bir kez olsun sevindir
dökül, dökül kalbinin semavati bahrýna
kalbim senin evindir
Gece, ölmemek için ýþýyorum, kanýmý kaynatan soðuklukta
adýný hatýrlasam
Musa
uzaklardan, incecik bir ýþýk seðirtiyor aklýma
ve ihanet ediyor, burnu kýzarmýþ bir sabâ
güne, donmamak için düþüyorum, kendime týrmandýðým bozkýrda
adýný ansam
Ýsa
yönümü çizen ýpýslak bir zerre döneniyor boþluða
düþüyor rakým, baðý kopmuþ her aþýma
yanmamak için üþüyorum
Ey sevgili
biliyorum alýp gideceksin seni
unuttuðum susuzluðun kanmýþ dudaklarýna
buzullarý eritecek bu ateþte, çöl giyinmiþ okyanuslara
ve kývýlcým salgýlayan aþkla büyütüyor, çekiyorsun içimizi
sadýkâne bir dara
ya Muhammed ya Mustafa
ne güzelsin ve nasýl da âþýðýz
hamlini unutturan, bu sonsuz sahanlýkta…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.