MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Güzelsin
Nevin subaşı

Güzelsin








Güzelsin
bakamayacaklar için, gözlerden sakýnman gerekecek kadar güzel
henüz seramik kaplara sýðdýrýlmamýþken yer ve küre semavati arzdan

güzelsin
kan kaybýndan morarmýþ bir mermeri dönüþtürebilecek denli beyaz

seni ararken yitirmiþtim bütün maharetini ellerimin
ve kýrýlamayacak bir puttu artýk zaman
durdu

aþk ki güzelliktir akarlarýnda, ahtýr
gövdeye taþýdýðýn pas tutmayan, kaynaðý taþan hayat
gidip gelen ve her geliþinde yeniden ölebilen
çeþm i giryanýmdan aktý

güzelsin
yakasýný ýrgaladýðýn yaþamýn, ýlýk sütüyle çirkinlikleri saðaltan



Þimdi neylersen eyle Allahým
bak ellerime
dipten toplanmýþ incilerle doludur

gül harmanýdýr ilk doðduðu andan beri semavati arzýn
iblisin söylediklerinden vazgeçmediði de doðrudur


Ey bir görünüp bir kaybolan ýþýk hüzmesi
ey gece ve hüzün perdesi
hangi denizine daldýrsam gözlerimin karasýný
hülyalý sabahlarýn aðýný yýrtýyor umudum, doðrudur

hangi yol ayrýmýnda tökezleyip, önümden aksa bir yunus
aðzýndan boþalýyor kubbetül sahrasý ikranýn

yunus ki asýrlar sonrasýna erecek kadar doludur
yetmeyecek dili, tutuktur kalbi
aðlarsa sarsýlacak semavatý zemini nifakýn


Ah sen canansýn ahsýn, öncesin ve sonrasýn
bulduysa yerini kalbinin, haysýn hayransýn

gönlümce ve tarifsizdir sýzgýlarým, ahdýma peymansýn



Ey seramik asrýn hiçbir kalýba sýðmayan iþvesi
ey aþk, bir kez olsun oh demeyesi

ey gönlüm, ey küreði kýrýlasý
çek ahlarýný

ki sýrtýmda mengene daðýdýr âþýkýn göðsü
ey týrmanýlasý

kevenli yollarýndayým yarýn doðrudur
açýklarýndayým okyanus aðýzlarýnýn
burasý hürmüz boðazý



Ey kanýma kemend atan rüzgâr
gel, gel ve tufanýný yükle þimdi terkibe
ve dön öksüz kalbimi deþen haçlý seferlerinden aþkýn

gel ey kavrayýþ
ey suskularýmýn çýðlýðý
çek bu ipekten ilmiði boynuma
pusuya düþürmeden ciðerimdeki yâreler beni

kýzýla kesildiðim bilinir
tenimde sevdan akar ve dâhi durudur
aktýðýný görüyorum kanýmda

doðrul ve dur
küskünme
beni bir kez olsun sevindir

dökül, dökül kalbinin semavati bahrýna
kalbim senin evindir


Gece, ölmemek için ýþýyorum, kanýmý kaynatan soðuklukta
adýný hatýrlasam

Musa

uzaklardan, incecik bir ýþýk seðirtiyor aklýma
ve ihanet ediyor, burnu kýzarmýþ bir sabâ
güne, donmamak için düþüyorum, kendime týrmandýðým bozkýrda

adýný ansam

Ýsa

yönümü çizen ýpýslak bir zerre döneniyor boþluða
düþüyor rakým, baðý kopmuþ her aþýma
yanmamak için üþüyorum



Ey sevgili
biliyorum alýp gideceksin seni
unuttuðum susuzluðun kanmýþ dudaklarýna

buzullarý eritecek bu ateþte, çöl giyinmiþ okyanuslara
ve kývýlcým salgýlayan aþkla büyütüyor, çekiyorsun içimizi
sadýkâne bir dara

ya Muhammed ya Mustafa

ne güzelsin ve nasýl da âþýðýz
hamlini unutturan, bu sonsuz sahanlýkta…


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.