Korkma, korktuðun her þey bir solukluk ömürde, dünya denen nimetin altýn tepsi içinde sunduðu nazireyken. ve her gece gördüðün sonu mutsuz rüyalar, avuç avuç boþalmýþ saðanaklardan öte; nehre ulaþamadan kirlenmiþ bir dereyken. üstelik bilinmezi süsleyen karanlýðý bir kez olsun görmeyen bütün kelebeklerin günü selamlayýþý yalnýzca bir kereyken!
Korkma, kamer semayý sessizce terk ederken ve daðlarýn ardýnda öksüz kalmýþ yýldýzlar birer birer sönerken, sabahý kucaklayan gün doðmak üzeredir. çünkü yürek, ne kadar kýrýlýrsa kýrýlsýn yýldýzlara ne kadar darýlýrsa darýlsýn gelirken yürüdüðü yollar hala sýmsýcak gidiþ yolu aydýnlýk ve hala yekparedir.
Yani, bunca korkunun, günü birlik düþlerin kýrýlmýþ hayallerin ve tüm öykünüþlerin izlediði güzergah, bitti dediðin yerden; baþladýðýn yeredir.
Kýrýlma, kýrýlmanýn kýrýlma noktasýnda, vakitsiz gitmeleri çeyrek geçerken saat. yok kabul et bir vakit duyduðun tüm sözleri. çünkü gün dönümünde, tutulsaydý her vaat; özlemek suç olurdu kavuþmaksa rivayet. ve þayet, kimliðine el konmuþ mülteci bir aþýktan geliyorsa þikayet; faili bilinmeyen ve maðduru belirsiz aþk olurdu cinayet!
Demek ki, aydýnlýkta kararan tek ütopya bir düþün, karanlýða yansýyan gölgesiymiþ.
Demek ki, bir hayýra baðlanmayan tek rüya kuþatýlmýþ bir ömrün kalp denen bölgesiymiþ.
Demek ki, yalýn ayak yürüyen mutsuz hülya terk edilmiþ düþlerin sevda diyen sesiymiþ.
Demek ki, mutsuzluða mahkum edilen dünya þeytanýn yeryüzüne üflenen nefesiymiþ.....
01.10.2006
Beylikdüzü
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.