gecenin bir kuyu derinliði var bir de koyu derinliði seninse eðri parmaklarýn vardýr yeþil mi yeþil, terli avuçlarýn da bir de bakýþýn var ki, þehrin gürültüsüne
biz uzun bir yol yürüyeceðiz seninle saða sola sapmadan, ya da çok uzun bir yol, saðdan soldan da ýsýrýklar alacaðýz
aslýnda biz böyle uyuyoruz ya bütün gece aslýnda sen uyuyorsun, -ben düþünüyorum- neden yazdýðýný o mýsrayý cemal süreya’nýn neden
sen sabahlarý kalkar aynaya bakarsýn aslýnda sen sabahlarý biraz sakarsýn biraz kýrýlgan
fildiþi bir kulemiz yok, bu iyi bir þey insanlarýn içinden bakýyorum sana içinden
daðýnýk bir masada oturuyorum þiþeler falan hiçbir kalem kalemlikte deðil kitaplar cirit atýyorlar bana sonra anýlara saygý duruþu, seni düþündükçe zamanýn resmigeçidi baþlýyor
-dünya parçalanmýþ ruhlardan oluþur- bunu sen ve ömerle oturduðumuz bir akþam sohbetinden anlýyoruz
dil deðmemiþ bir çocuk ismi arýyorum -klamedor, medorkla veya calemakbes gibi- isimlerinin bir anýsý olmasýn hani düþlerimde büyüttüðüm çocuklar isimsiz büyüyorlar
5.12.11 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Ergun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.