SENİ GÖRDÜĞÜM ZAMAN

Sönmeyen bir ateþtir kalbimde aþkýn
Beni benden alýp götürür
Bilmem nedendir satýrlara dökülmez
Duygularým tarifini sende yitirir
Biçaredir yar elinde duygularým
Sanadýr aþkým, sanadýr sevgim, tutkularým
Tutkular tutuklu kalýr çehreni seyrederken
Gözlerinin sýr vermez derinliðinde
Methiyeler utancýndan dilimde erir
Seni gördüðüm zaman

Kara sevdamýn rengi bahtýmýn karalýðýndan
Satýrlar doluyorsa kalbimin doluluðundandýr
Dili olsa da konuþsa gönlümdeki sýzýnýn
Ýsyaný banadýr boþ kaðýtlarýn
Satýrlar özlemle çaðýrýnca seni
Gönülden düþenler sayfalardan taþar
Mýsralarýn kurþun olur vurur beni
Seni gördüðüm zaman

Hangi yana baksam sen çýkarsýn karþýma
Dört duvar misali mahkum muyum ben sana
Rüzgarlar bulutlara resmini çizer, yaðmurlarda sen
Duamda bedduada gözyaþýmda sen
En anlamsýz çizgilerden baþ harfin çýkar
Taþ duvalarda ben seni görürüm
Gözlerimin deðdiði yerde gözlerin biter
Ben bakarken ben yaþarken ölürüm
Gözleri kapanýp, rengi solarken güneþin
Mehtabýn ötesinden gel gel eder geceler
Hayalin geceye düþse karanlýklar tökezler
Uzayan gecelerde rüyalarým olursun
Hayalin siler karanlýðýn rengini
Rüyalar gerçekten öteye geçer
Seni gördüðüm zaman

Herkesler sana benzer uzayan caddelerde
Gözlerim yanýlýr yabancý çehrelerde
Herkesler sana mý özenir, yoksa ben mi benzetirim,
Yoksa biryerlerde seni mi arar gözlerim?
Ben ki her nefesimde duyarým seni
Hep þu sol yanýmda durursun
Bakmazsýn göz yaþýma
Pervasýzca vurursun
Ne zaman çýksan karþýma
O ilk günki sýzýyý duyarým
Baþým döner bunalýrým, çýldýrýrým
Heykelleþir karþýmda þakýyan lisanýn
Dillerim tutulur utanýr söylenemem
Seni gördüðüm zaman

Ressamlarýn karþýsýnda en derin çizgidir yüzün
Yakýþmaz o güzel yüzüne bir çizgi hüzün
Hicabýndan kýzarýr saçýna taktýðýn güller
Sana söylenmiþtir en içten türküler
Ressamlarýn çizdiði sen, sen olamazsýn
Çünkü ben tanýrým seni
Kim cesaret edip de çizmeye kalkar ki seni
Hünerli ellerde fýrçalar siner
Renkler karýþýr birbirine girer
Fýrçlar oynamazken ellerde, akýllar oynar yerinden
En eþsiz manzara düþer gönlüme
Seni gördüðüm zaman

Vurulan kapýlarýn ardýnda ümidim sen olursun
Sen ki açýlan kapýlarda son bulursun
Ümitler yorgun düþer sensiz geçen andan, zamandan
Senden deðil sevdiðim bahtýmdan, alýn yazýmdan
Sensiz gündüzler gece, çiçekler renksiz, bülbüller dilsizdir.
Her felaket sensizliðin diðer resmidir
Sensiz geceler kendinden kara, öyle uzun ki
Anlatmaya kalksam, dile gelmez tarifi
Kömür karasý gecelerin puslu þehrinde
Gece kuþlarýnýn feryadýna karýþýr sesim
Damla damla mýsralara dökülür içim
Cenneti sen olursun cehennemi sen
Sukütü sen olursun Kütahya gecelerinin
Seninle daðýlýr kaybolur sisler
Seninle aydýnlanýr en karanlýk geceler
Gözlerin gecelerime güneþten kapýlar açar
Kandillerin þavký tükendiði zaman
Geceler geceliðini unutur, gündüze döner
Seni gördüðüm zaman…
ALÝ TÜRKMEN (KÜTAHYA)
Sosyal Medyada Paylaşın: