Ya Allah

Ya Ýlahi!, lisanýmla geldim Sana, uzvum çalýþmaz,
Yine geldim kapýna, anladým bu kul iflah olmaz,
Hem arlanmaz hem uslanmaz, çocuktan beter söz anlamaz...

Hýrkasýný çýkardýðý yetmedi, üryan kaldý,
Üþüdükçe kara sarýldý, þimdi nefes almaz,
Atsan atýlmaz, evine alsan sahip tanýmaz...

Ormanda kraldý, kükremesine gerek kalmaz,
Hem nesebsiz hanedandý, kýrmadýk kýlýç býrakmaz,
Su,ateþ,toprak,hava onundu, Haþa kudretine sual olmaz...

Ya Rab!Sen bilirsin bu kul daha ne hadler çiðnedi,
Kelamýný dinledi, üstüne ne yalanlar söyledi,
Toprak olasý, mekan buyurduðun bu topraktan mý geldi?..

Kudreti sonsuz Allahým, bildim þanýn ne yücedir!
Bu kulu da Sen yarattýn, lütfun Zat-ý Ýlahi’ndendir.
Adýný andýrdýn, bu kula bu elbet ölçülmez nimettir...

Þimdi bu kovulmuþ merhametine sýðýnýr, kulluðuna kabul buyur,
Duyur Allahým, aczimi önce arþa, sonra arzda kullara duyur,
Eyvah! Rabbi bilmezse insan ne olur, insan olmak böyle zor mudur?..

Bildim ki insan Allah’ tan þeref bulmuþ bir mahluktur,
Yaradýlmýþý özünde eritmiþ, yanmýþ ve kavrulmuþtur,
Haþa! Uluhiyetine yaratacak baþka varlýk mý yoktur,
Lakin bildim, Ol Muhammed Mustafa varlýðý süslemiþ eþsiz nurundur...

Oktay Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: