gözlerimi ikinci kez kýrpmadan geçti sensizlik sandýðým ürperti saliseden kýsa yýllarýmdýn sadece aklýmda yarattýðým yalanýmken yakýn gerçeðimken uzak tam ortasýndayým ayrýlýðýn...
saçlarýn sonbahar gibi daðýnýktý her halini baþka okþadým tel tel döküldüm savruldum insan bir kez mi ölür sanýrsýn ben saçlarýn kadar öldüm kül kül saçýldým kavruldum...
gözlerin tanrýnýn gölgesi renginde bir tek gözlerinde dalar ömrüm en huzurlu uykuya kör karanlýklar kýskanýr bakýþlarýný göz kapaklarýnla ört üstümü ölesiye kalmak istiyorum sende...
ve kim demiþ ki ayrýlýðýn içinde kavuþmak yoktur diye yalnýzlýðým sensizlikle ya...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.