Silinmiþ bir mevsimin yokluðunda pimi çekilmiþ bir zamandý hatýrlar mýsýn ? patlamasýz köþe baþý karþýlaþmamýz çarpýþan yüreklerimiz senin karanfilleri benim seni sevmelerim kýrmýzýydý giysilerin zamansýzdý hep gidiþlerin
-arta kalan-
bana kalan sesi kýsýlmýþ bir gece zindanlara çekilmiþ bir yanlýzlýk duvarlara sinmiþ içime dokunan özlemler bir de ahraz kalan yürek
-yokluðun-
avuttum kendimi çoðu kez an geldi, titreyen ateþböceklerinin IÞIKlarýna sarýldým otobur sevdalardaki yeþillikleri çimlendirdim kilitsiz sandýklara yýldýzlarý da sakladým belki bir gün gelirsin diye katlini isteyen aya da küstüm gizlice
-özlemlerim-
kirpiklerimdeki asýlý duran sarkýklarým erir her gece, geceye karýþýr ayrýlýðým kutuplarýmdaki buz daðlarým hergün bir parça daha kopar kopar takvimdeki yapraklarým alçak uçan kýrlangýç bakýþlarýndý son/baharým
-düþlerim-
güneþin b/atan kýzýllýðýydý mahsenindeki þaraba karýþan mavisini karaya boy/ayan bir gök kýr/mýzý karanfil kokuluydu seni sevmelerim kýrýlgan kadehlerdeydi sana tutulmalarým esrik yüreðim serkeþlikte bu gece
-göremediklerin-
serçelerin aðzýndaki özlem þarkýlarým duymazsýn bilirim zemheride açan bir filizim görmezsin bilirim hep z/amansýz gidersin bir ben bilirim...