gözleri acun dehþetlim park özleyen kavruk çocuk eþikte bayýlmadan önce masal mý sayýkladý ne
sokaklar avurtlarýnda yýkýlmýþ saçlarýn þehrin düþ görmeyen kaldýrýmlarýna tüm karýncalara aðýt mý yakmýþ saçlarýn aþk ister ölüm ister yürekteki tuz ve kan gibi karýþmýþ sakalýnda karanlýk gamdan mý artmýþ
bu kadar yakýn bakma gözlerime çaresiz retinasý siyanür sessizliðinde bilemem dünya neden bu kadar hüzünkar bir ürperti ile döner rengi nedir dingin serinliðin toplumun kederi kefen gibi yapýþýk tenimize o kadar ölgün bakýþlarým imbât hýþýrtýsýný kestikçe sorularým asýlý durur semada alným bana darýldý ben alnýma insan kokusunu neden sevmiyor rüzgâr inan ben de cevaplayamam
az ötede güneþ aydýnlýðý sayýklýyor gövdemizde ise cehennem nöbetleri dünya acý ile böðürür de böðürür yaþam sancýlý masal genzi yakan boþluk dilimizde sevda öyle uyuþuk uç uca birleþen mekanik tutukluk asýrlardýr deðiþmeyen suskunluk
yasa bürünüp uykuya dalmadan evvel gözleri acun dehþetlim baþ baþa sayýsýz kalabalýðýn susuzluðunu içelim düþlediðimiz bulutta þadýrvan sesi þehirin güneþ yiyen kýzýlýna benzer þarapla kutsarken gün batýmýný cývýl cývýl çocukluðumuzu çaðýralým n’olur aðlamayalým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.