Bir Elif Miktarı Gül...

Sensin benim içimde fýrtýnalar estiren.
Sükûnuma kast eden gönlüme düþen çýðsýn.
Zemheride kavuran yaz günü buz kestiren.
Su verilmiþ saf çelik elmastan uçlu týðsýn.
Aþk iþlersin her nefes gönlümün atlasýna.
Suya ýtýrýn sýzdý doldun gönül tasýna.


Kimi dem elif gibi kimi dem gül misalsin.
Bulutlardan süzülen billûr yaðmur damlasý.
Gerçeði kýskandýran hayal meyal masalsýn.
Aþk kanun namesinin deðiþmeyen imlasý.
Her noktadan sonra sen virgülden önce varsýn.
Gönlümde gürül gürül yanýp tutuþan narsýn.


Konuþmaya mecalim yok iken sükûtumsun.
Cümle kurmak istesem girizgâhýmdýr adýn.
Aþk bestesi deminde makam tutan udumsun.
Bende dolmaz bir zaman senin ömrün miadýn.
Adý gülle baþlayan gülden ziyade gülsün.
Suya sal saçlarýný gökten güller dökülsün.


Hem sükutumsun benim hem dinmeyen vaveylam.
Bir elif miktarý gül gitsin cümle gam tasa.
Sabah akþam kýrk kere yadýma düþen Leyla’m.
Aþk adýna yazýlmýþ deðiþmez anayasa.
Aþk denizde gamzen köpük olsun köpürsün.
Sen çekip git meçhule aþkýn ömrümce sürsün…
Ankara,11.02.2012 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın: