Ne kadar büyüktün sen cýnar aðacým, Ne kadar yüce,ne asil duruþlu... Her sabah sana bakarak baþlardým kahvaltýma. Sonra yanýna koþardým bin heycanla. Tutkuluydum,tutkundum ben sana... Yakýcý güneþten korunmak istedim altýnda Yapraklarýný döktün sýrf gelmeyeyim diye yanýna... Dallarýný kaldýrdýn havaya, Ben sana uzanmaya çalýþtýkça .
Hayrandým senýn hayata tutunusuna Gövdenle topraðý sarýþýna. Sen uzadýkça uzadýn,aldýrmadýn hiç bana .
Ben gitmeye hazýrlanýp,adým atmýþken yola, Köklerini çektin,dallarýný indirdin. Yapraklarýný açýp,asiliðini dindirdin. Sana rahat ulaþayým diye, Benimle ayný boya geldin, Eðildin de eðildin... Ah çýnar aðacým ah! Sen bana zamansýz devrildin. E.GÖK Sosyal Medyada Paylaşın:
EDA GÖK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.