gü
YALNIZLIK YANKILANINCA
Ýnsan ancak kendisiyle kaldýðýnda kötülükten arýnýr,
Herkesin içinde hem þeytan hem de melek barýnýr,
Bazen nefsimize maðlup olup yenik düþeriz,
Piþmanlýk ise iyileþmeyip hep açýk kalan yaradýr.
Bazen kalabalýklar içinde de yalnýzdýr insan,
Bin ah iþitirsin!Yaralý kalbin neresine dokunsan,
Herkesin ve her þeyin gelip geçici olduðu bu alemde,
Neye yarar kendini dünya nimetleriyle avutsan.
Yalnýzlýk duygusu ayrýmcýlýk yapmaz,
Zenginin ruhuna da uðrar fakirin de,
Zevki sefa’ya dalmýþ olsan da kimi zaman,
Yalnýzlýðýn pençesine düþersin günün birinde.
Sakýn güvenme yaþayacak uzun yýllarým var diye,
Korkularýn baþlar yýllar ömründen eksildiðinde,
Yaþam adlý filmin sonunda kalabalýk daðýlýr,
Herkes aslýna döner geriye yalnýzlýk kalýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.