Bakire

düþlerimde biri var, kabuslarýmda bir bakire,
o zamandan güçlü, tutkularým ona esir bir cariye.
kar fýrtýnasý, kýþ güneþi, yaz yaðmuru, güneþ tutulmasý nafile,
hiç bir doða harikasý, onun kadar þaþýrtmaz insaný.
o öyle büyüleyici ki, yýllar ondan alamaz o gençliði,
düþlerimde biri var, kabuslarýmda iþte o bakire...
aileye karýþmýþ, çocuðu da var deme inanmam,
ben baþkasýnýn namusuna göz de uzatmam.
yine titriyorum, iþte ayný saflýk, ayný berraklýk, ayný bakire,
düþlerde öldürüyor beni, uyandýðýmda ayný acý hikaye.
bilinmez nasýl baþarýyor oynamayý bu adi ikiliði?
ölene kadar mý bu yasak kabus, bu neyin çekiciliði?
susuzluðumu gideriyor ama tadý bozuk, bir irin gibi,
nasýl hapsetmiþ beni böyle, görülmedi böyle köle, zincirleri magribe gider gibi.
diyelim çocukluðumu esir aldýn, ihtiyarladým senle, bu beynimin neresindeki kalýcý gerilik?
o kadar mý zekisin? Nesin sen? Belki Sultan Süleyman’ da yoktu böyle bilgelik...
nihayet, yine aklýmý baþýmdan aldý, iþte ailesiyle bir bakire,
yok, yok uyandým. bu olsa olsa ancak ömre ölüm tuzaðý kurmuþ bakire kýlýklý bir katile..
maktulun özlüyor geçmiþini ama rahat býrak beni düþlerimde, yaþa hayatýný gerçeðinle.


Oktay Yýlmaz
10.02.2012
Sosyal Medyada Paylaşın: