gözleri bir bahçe aradý -karanfillerle dolu-
baktý
parçalanmýþ ahþap kapýdan dýþarý...
görünmedi bir þey
-kýþý bekleyen çamurlardan baþka-
daha da solgunlaþtý
meneviþli suratý
kýrýk camlardan içeri giren gecenin ayazý
besbelli
hýrpalamýþ o çocuksu bakýþlarý
yoksa gitmese miydi bugün okula?..
zaten
zamanda uykuyla-uyanýklýk arasý…
24 Kasým’da
öðretmenine sarýlmak duygusu
hayal de olsa
-bir demet Karanfilin coþkusu-
yaþanmak istense bile
engel olurdu
sývasý dökük bu evin duvarýndaki küf kokusu…