DÜNDEN BU GÜNE

Yýllar öncesinde yaþadýklarýn hayatýndan atýlmýyor,
Hep bir yerlerde kalýyor, hatýrlýyor insan ince ince,
Ansýzýn gözler habersizce boþluða öyle bir dalýyor,
Meraktan ileri sarýlan acýlý, dertli, kederli bir flimce.

Düþünülen her karede nakýþ nakýþ iþliyor kendini,
Arýyor, yaþadýklarýnýn bu denli acýlý olma nedenini,
En derinlere hapsediyor kör düðüm olmuþ kederini,
Ama nedense bir türlü çözemiyor talihsiz kaderini.

Konuþurken sesi titrek boðazýnda boðumlanýyor,
Gözlerinin en kuytu yeri dahi kanlý yaþla doluyor,
Düþüncesinin içerisindeki ufak þeye mutlu oluyor,
Zaman çok geçmeden bahar yapraðý gibi soluyor.

Hep böyle mi geçer ki günleri kapkara,
Hayatla parasý çok olan geçer madara,
Dualar en güzel þekilde edilir Yaradana,
Allah zeval vermesin insanýn öz saðlýðýna.

Tekin’im ne oldu ki sende daldýn bu gün,
Kardeþin gelmedi diye olmadý mý düðün,
Hep beraberken ne de mutluyduk dün,
Nedense birbirimizden habersiziz bu gün...
Sosyal Medyada Paylaşın: